De maakbaarheid mythe

De maakbaarheid mythe

We leven in een tijd van eindeloze mogelijkheden. Levenslang fit en gezond? Carrière-promotie op afroep? Het hart veroveren van die leuke vrouw of man? Je gedroomde huis kopen? Allemaal mogelijk. Als je je best maar doet. Succes is een keuze. Aldus de goeroes. Ik geloof er niet in.

U kent het wel, de geijkte kreten. “Als je maar de goede mindset hebt. Altijd positief blijven. Gewoon afdwingen”. Als succes een keuze is, dan zou falen dat logischerwijs toch ook zijn? Maar wie kiest er nou bewust voor om te falen?

Er zijn talloze mensen die hun uiterste best doen, volhoudend zijn, maar uiteindelijk niet het gestelde doel bereiken. Dat gebeurt veel en vaak. Er zijn vele factoren in het leven waarop we geen invloed kunnen uitoefenen. Pech, overmacht. Ongelijke kansen. Beperkte capaciteiten.

Succes een keuze? Mwah, nee. Volgens mij kun je wel invloed uitoefenen op de wijze van omgaan met situaties. In je persoonlijke leven en in het zakelijke leven. Persoonlijk geloof ik in het zoeken naar de dialoog. Open overleg, waarin goed naar elkaar geluisterd wordt. En waarin je op basis van argumenten tot een consensus met de ander probeert te komen. Eén van de uitgangspunten daarbij is dat gelijk hebben niet automatisch gelijk staat aan gelijk krijgen. Het doet me denken aan een recente discussie met de Belastingdienst.

De fiscus had een forse navordering opgelegd aan een onderneming. Dit bedrijf vroeg ons kantoor om de inmiddels diep ingegraven discussie over te nemen van een ander advieskantoor. Al vrij snel bleek dat de inspecteur op het verkeerde spoor zat. Hij had ronduit ongelijk. We voelden echter aan dat het zinloos zou zijn om schriftelijke standpunten in te nemen, zonder voorafgaand overleg. Dat zou de discussie vrijwel zeker in het slot gooien. De inspecteur had zelf juist zijn visie met grote stelligheid in diverse brieven bepleit. En leek star en vastbesloten.

Een persoonlijke bespreking gooide de boel open. We konden de fiscus grotendeels op andere gedachten brengen. Maar realiseerden ons tegelijkertijd dat we wat water bij de wijn moesten doen. Gelijk krijgen lukt meestal niet door alleen maar je eigen gelijk na te jagen. Zonder enig oog voor de positie van de andere partij. We kwamen eruit. Is dit nu een voorbeeld van een succesvolle onderhandeling, waarbij de uitkomst door roeien en ruiten heen is afgedwongen? Welnee. Ik zie het eerder als het resultaat van een respectvol overleg, waarbij de andere partij de ruimte kreeg om zonder al te veel gezichtsverlies haar onjuiste standpunten aan te passen. Dat succes een keuze is, is een sprookje. Maar je kunt wel aan die knoppen draaien waar je enige invloed op hebt.


Reacties

WhatsApp us!